Μεγάλα βιβλία, μικρές τιμές
Βιβλία για κάθε τσέπη
Το ελληνικό pocket είναι πραγματικότητα
Στο παρελθόν έχουν γίνει πολλές προσπάθειες από διάφορους ελληνικούς εκδοτικούς οίκους να λανσάρουν στην αγορά και να συστήσουν στο αναγνωστικό κοινό της χώρας μας εκδόσεις τσέπης. Όλες οι απόπειρες αντιμετωπίστηκαν χλιαρά και με μεγάλη επιφύλαξη από τους έλληνες αναγνώστες, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στο εξωτερικό, εδώ και πολλά χρόνια, όπου οι εκδόσεις τσέπης –pocket όπως έχει καθιερωθεί να αποκαλούνται– κυριαρχούν και σημειώνουν υψηλούς αριθμούς πωλήσεων.
Η σημερινή εποχή της κρίσης που διανύουμε, οι διάφορες εξελίξεις στον χώρο του βιβλίου, όπως η κατάργηση της ενιαίας τιμής, οι πολλές συζητήσεις που γίνονται και τα σχόλια που αναρτώνται σε βιβλιοφιλικά blog και στα social media για τις υψηλές τιμές των βιβλίων δείχνουν πως η στιγμή έφτασε για αυθεντικές εκδόσεις τσέπης, καθώς οι αναγνώστες φαίνονται πλέον ώριμοι να αποδεχτούν ό,τι γίνεται εδώ και χρόνια στο εξωτερικό: να συνειδητοποιήσουν ότι εκδόσεις τσέπης δεν σημαίνει βιβλίο ευτελές, επειδή είναι φθηνότερο από τα άλλα.
Οι εκδόσεις τσέπης εξυπηρετούν έναν διαφορετικό ρόλο και προορίζονται για διαφορετική χρήση. Η θέση τους δεν είναι μόνο στο ράφι της βιβλιοθήκης. Είναι βιβλία που αγαπάμε και μας ακολουθούν παντού: στο μετρό, στο λεωφορείο, στο αεροπλάνο, στο τρένο, στο πλοίο, στην παραλία, στον δρόμο.
Για την ιστορία: Από τις αρχές του 19ου αιώνα εμφανίστηκαν κάποια δείγματα paperback εκδόσεων που στόχο είχαν ένα φθηνότερο βιβλίο (με μαλακό εξώφυλλο). Το 1931 ο γερμανικός εκδοτικός οίκος Albatross Books επεξεργάστηκε και διασκεύασε την εμφάνιση των paperback εκδόσεων. Το ξέσπασμα όμως του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου άφησε το πείραμα ανολοκλήρωτο. Το 1935 οι βρετανικές εκδόσεις Penguin υιοθέτησαν πολλές από τις καινοτομίες του Albatross Books, συμπεριλαμβάνοντας ένα διακριτό λογότυπο και χρωματιστά εξώφυλλα για κάθε είδος βιβλίου. Με αυτό τον νέο σχεδιασμό επανέκδωσαν δέκα τίτλους τους, τυπώνοντας ένα εκατομμύριο βιβλία. Το 1939 για πρώτη φορά στην Αμερική σχεδιάστηκαν και κυκλοφόρησαν paperback εκδόσεις σε σχήμα τσέπης από το Pocket Books του Simon & Schuster, ένα γεγονός που έφερε επανάσταση στην εκδοτική βιομηχανία.
Οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ κυκλοφορούν βιβλία τσέπης με την αυθεντική έννοια του όρου: βιβλία δηλαδή γνωστών συγγραφέων που έκαναν ήδη μια πετυχημένη πορεία στην ελληνική αγορά με την κανονική τους έκδοση και αρκετό χρόνο μετά την έκδοση αυτή επανακυκλοφορούν σε μικρό σχήμα, σε πολύ χαμηλή τιμή (5,50 έως 6,60 €).
Από τις 11 Ιουνίου μεγάλα βιβλία σε μικρές τιμές είναι μαζί σας, όπου κι αν είστε! Jo Nesbo, Gillian Flynn, Patricia Highsmith, Pedro Juan Gutierrez, Ian Rankin, Arne Dahl, Φ. Κ. Καστ & Κριστίν Καστ, Πέτρος Τατσόπουλος, Χίλντα Παπαδημητρίου.
Στις σελίδες των Εκδόσεων Μεταίχμιο στο fb και στο twitter έχουν ξεκινήσει ήδη συζητήσεις για τις νέες αυτές εκδόσεις με δώρα πολλά βιβλία pocket. Συντονιστείτε, διαβάστε τα ενδιαφέροντα σχόλια των αναγνωστών και πάρτε κι εσείς μέρος στη συζήτηση!
ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ POCKET
Στις 11 Ιουνίου κυκλοφορούν:
•Η καρδιά του κτήνους του Πέτρου Τατσόπουλου
Μια συναρπαστική περιπέτεια με διαρκείς ανατροπές.
•Για μια χούφτα βινύλια της Χίλντας Παπαδημητρίου
Η πρώτη περιπέτεια του αστυνόμου Χάρη Νικολόπουλου. Φιλίες, φόνοι και φετίχ… μετά μουσικής.
•Κυνηγοί κεφαλών του Jo Nesbo
Ένας ατέλειωτος συνδυασμός δράσης και σασπένς που κόβει την ανάσα.
•Σκοτεινή πλευρά του Ian Rankin
Η πρώτη περιπέτεια του επιθεωρητή Μάλκολμ Φοξ. Καταιγιστικός ρυθμός και βαθύτερα ηθικά διλήμματα για το σωστό και το λάθος.
•Τυχαίο θύμα του Arne Dahl
Μια συναρπαστική περιπέτεια της ομάδας Άλφα. Ένα σουηδικό αστυνομικό μυθιστόρημα που συγκεντρώνει τα καλύτερα στοιχεία των σκανδιναβικών και των αμερικάνικων αστυνομικών θρίλερ.
•Σκοτεινός τόπος της Gillian Flynn
Ένα δυνατό ψυχολογικό θρίλερ που σπάει κόκαλα από τη συγγραφέα-φαινόμενο της Αμερικής.
•Ο έρωτας νοστάλγησε την Κούβα του Pedro Juan Gutierrez
Ένα ξέφρενο πάρτι όπου πρωταγωνιστούν το σεξ, το ρούμι και η σάλσα.
•Αυτή η γλυκιά αρρώστια της Patricia Highsmith
Μια ιστορία υπέρτατης αγωνίας και απροσδόκητων εκφάνσεων.
•Σημαδεμένη των Φ. Κ. Καστ και Κριστίν Καστ
•Προδομένη των Φ. Κ. Καστ και Κριστίν Καστ
Τα δύο πρώτα βιβλία της σειράς «Ο Οίκος της Νύχτας» μας εισάγουν σ’ έναν κόσμο που μοιάζει πολύ με τον δικό μας. Μόνο που έχει και βρικόλακες…
Έγραψαν για τα pocket:
Ο αστυνόμος Χάρης Νικολόπουλος σήκωσε τα μάτια από το χοντρό βιβλίο που είχε μπροστά του. Ήπιε την τελευταία γουλιά από το διπλό καπουτσίνο του και αναζήτησε τον νεαρό σερβιτόρο για να παραγγείλει ένα χυμό ανάμεικτο.
Η πόρτα του μικρού καφέ άνοιξε και το κύμα παγωμένου αέρα έφερε μέσα δύο νεαρούς, απ’ αυτούς με τα χοντρά κοκάλινα γυαλιά και τα ριγέ μπλουζάκια. Να δεις πώς τους έλεγε η Μαρίτα… α ναι, χίπστερς! Οι νεοφερμένοι κάθισαν στο τελευταίο άδειο τραπεζάκι, δίπλα στην τζαμαρία, και ο πιο μουρτζούφλης από τους δυο άνοιξε το σακίδιό του κι άρχισε να ψαχουλεύει το εσωτερικό. Ένα τέτοιο σακίδιο πρέπει να αγοράσω, συλλογίστηκε ο Χάρης. Δεν γίνεται να κουβαλάω συνέχεια τα βιβλία μου στο χέρι κι όταν τα βάζω σε σακούλες, νιώθω σαν να έχω γυρίσει μόλις από τη λαϊκή. Και αφού δεν χωράνε στις τσέπες μου, κάπου πρέπει να τα βάζω. Η Μαρίτα τον είχε αποτρέψει απ’ αυτή την ιδέα, σχολιάζοντας ότι το σακίδιο δεν ταίριαζε στο ενδυματολογικό του στιλ (ποιο στιλ; είχε αναρωτηθεί ο Χάρης), και τον είχε προειδοποιήσει ότι όταν κουβαλάς σακίδιο, έχεις την τάση να το γεμίζεις με χιλιάδες άχρηστα πράγματα.
Μισοκλείνοντας τα μάτια σαν καουμπόης σε μονομαχία, ο μουρτζούφλης έβγαλε με μια ταχυδακτυλουργική κίνηση ένα περίεργο αντικείμενο από το σακίδιο και το τοποθέτησε δίπλα στη ζαχαριέρα. Ο φίλος του χαμογέλασε αμυδρά, έχωσε το χέρι του στη φαρδιά τσέπη του γκρίζου, γεροντίστικου παλτού του και μ’ ένα voilà! εμφάνισε στην παλάμη του ένα ίδιο αντικείμενο.
Τι καινούργιο γκάτζετ είναι τούτο! απόρησε ο Χάρης, ο οποίος συχνά ένιωθε τεχνολογικά παλαιολιθικός. Από τις διαστάσεις του, αυτό το πράγμα δεν δείχνει για cd ούτε για μικρό tablet. Λες να είναι κανένα κινητό υψηλής τεχνολογίας, απ’ αυτά που σου φτιάχνουν καφέ και σου τον σερβίρουν με κουλουράκια; Ή μήπως είναι μηχανή ανάγνωσης, σαν αυτά τα kindle; Ό,τι κι αν είναι, θέλω κι εγώ ένα τέτοιο!
Διάφορα σενάρια περνούσαν από το μυαλό του. Πώς να πλησιάσει τους χίπστερ για να τους ρωτήσει από πού είχαν αγοράσει το γκάτζετ, χωρίς να φανεί αδιάκριτος; Χαμένος στις σκέψεις του, δεν πρόσεξε τη χυμώδη μελαχρινή τριαντάρα που είχε σταθεί δίπλα του. Ευγενικά, η κοπέλα του ζήτησε την άδεια να καθίσει στο τραπέζι του, αφού όλα τα άλλα ήταν πιασμένα. Ο Χάρης τράβηξε αμέσως την καρέκλα του για να της κάνει χώρο. Εκείνη κάθισε και σκαλίζοντας ένα τοσοδά τσαντάκι που είχε περασμένο χιαστί στον ώμο της, έβγαλε από μέσα… ένα ίδιο αντικείμενο! Τώρα που το έβλεπε από κοντά, ο Χάρης υπολόγισε ότι πρέπει να ήταν 12 cmx 16-17 cm. Προσέχοντας την περιέργειά του, η νόστιμη μελαχρινή τού χαμογέλασε και δυο λακκάκια σχηματίστηκαν στα μάγουλά της. Κατόπιν, γλίστρησε το αντικείμενο προς το μέρος του. Βιβλίο τσέπης ήταν τελικά! Τα γαλάζια μάτια του Χάρη φωτίστηκαν όταν διάβασε τον τίτλο: Αυτή η γλυκιά αρρώστια της Πατρίτσια Χάισμιθ.
«Σας αρέσουν κι εσάς τα αστυνομικά βιβλία;» ρώτησε την κοπέλα και πρόσθεσε «Θα μου επιτρέψετε να σας κεράσω έναν καφέ; Δεν γνωρίζω συχνά αναγνώστριες της Χάισμιθ».
Δύο καφέδες αργότερα και έπειτα από μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση με τη Μάνια, η οποία έκανε το διδακτορικό της στην έννοια του κακού όπως αποτυπώνεται στα βιβλία της Χάισμιθ, ο Χάρης πηγαίνοντας στις τουαλέτες, διάβασε στα πεταχτά τους τίτλους των βιβλίων πάνω στο τραπέζι των χίπστερ. Ένας Ίαν Ράνκιν και μια Τζίλιαν Φλιν. Αύριο, πριν το γραφείο, να περάσω από ένα βιβλιοπωλείο για να προμηθευτώ και τους δέκα τίτλους των pocketbooks που έβγαλε το Μεταίχμιο, σημείωσε νοερά. Έχει δίκιο η Μαρίτα· δεν θα μου πήγαινε το σακίδιο.
Χίλντα Παπαδημητρίου
Εθισμένος στην ανάγνωση από την παιδική μου ηλικία, απέκτησα συν τω χρόνω τη συνήθεια να προσέχω τα δαχτυλικά αποτυπώματα των αναμνήσεων πάνω στα βιβλία. Μια λαδιά πάνω στη σελίδα, λόγου χάριν, δεν ήταν ποτέ μια απλή λαδιά. Μπορεί να φανέρωνε ένα μεσημέρι που, αιχμαλωτισμένος από έναν page turner συγγραφέα, δεν μπορούσα να τον αφήσω κατά μέρος ούτε για ν’ απολαύσω απερίσπαστος μια λαχταριστή χωριάτικη σαλάτα. Κόκκοι άμμου, συνοδεία μιας ξεθυμασμένης μυρωδιάς από αλάτι, μπορεί να οδηγούσαν συνειρμικά σε τρυφερούς εναγκαλισμούς με μια παλιά αγαπημένη, για τους οποίους το βιβλίο ήταν ο μοναδικός και παντοτινά εχέμυθος αυτόπτης μάρτυρας. Ένα άτσαλο τσάκισμα σε άσχετο σημείο μπορεί να επανέφερε αδρά στη μνήμη μου τη μέρα που τόσο απορροφήθηκα από την πλοκή, ώστε κόντεψα να προσπεράσω τον σταθμό του τρένου όπου θα κατέβαινα.
Ναι, λατρεύω τα δαχτυλικά αποτυπώματα πάνω στα βιβλία, όπως λατρεύω τις ρυτίδες πάνω στις μορφές. Αντίθετα, μου προκαλούν αβάσταχτη μελαγχολία τα βιβλία που είναι καθαρά και ατσαλάκωτα, σαν να μην τα άγγιξε ποτέ πνοή ζωής – παλαιότερα μάλιστα όταν κατέληγαν στο σκοτεινό ράφι μιας βιβλιοθήκης δίχως να μπει καν κάποιος στον κόπο να τα ξακρίσει, πίστευα ότι τις νύχτες αναστενάζουν με παράπονο όπως οι καταδικασμένοι σε ισόβια παρθενία.
Το προνόμιο να κυκλοφορώ μ’ ένα βιβλίο στην κωλότσεπη δεν ήταν μονάχα μια βολική και φτηνή λύση – για ανθρώπους σαν κι εμένα που δεν θεωρούν καμία ώρα ακατάλληλη για να διαβάσουν. Ένιωθα ταυτόχρονα πως είχα στην κατοχή μου ένα μυστικό όπλο. Όχι, δεν υπήρχε περίπτωση να βαρεθώ ή να μιζεριάσω. Ακόμα και στη μέση ενός πάρτι που πήγε στραβά ή μιας διαδρομής που τράβηξε δυσάρεστα σε μάκρος, εγώ θα έβγαζα από την κωλότσεπη το μυστικό μου όπλο, θα φορούσα το σκάφανδρο και θα βυθιζόμουν σε άλλους κόσμους, εκεί όπου δεν υφίσταται πλήξη, ο χρόνος κυλάει ανεπαίσθητα και το μοναδικό σου άγχος συνδέεται με τις σελίδες που λιγοστεύουν. Εκεί όπου δεν θέλεις το ταξίδι να τελειώσει.
Ως συγγραφέας, χρόνια αργότερα, έδινα σημασία και με ποιους άλλους συγγραφείς θα συνταξιδέψω, ζώντες και τεθνεώτες – μια και, όπως ακριβώς τα προσφιλή μας πρόσωπα, οι συγγραφείς πεθαίνουν μονάχα όταν τους λησμονούμε. Νιώθω χαρά και τιμή που το «Μεταίχμιο» μου δίνει την ευκαιρία να επιβιβαστώ στο ίδιο πούλμαν με την Πατρίτσια Χάισμιθ, τον Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες, την Τζίλιαν Φλιν, τον Ίαν Ράνκιν και τόσους άλλους που θα ήθελα να γνωρίσω από κοντά όσο ζούσαν, που θέλω να τους γνωρίσω από κοντά όσο ζουν… Μα τι λέω; Ζουν όσο ταξιδεύω μαζί τους. Ζουν όσο τους διαβάζω.
Πέτρος Τατσόπουλος
Μάιος 2014
Spread The Troll