Πριν από λίγο καιρό ένα καλό ιντερνετικό ραδιόφωνο ανακοίνωσε την παύση λειτουργίας του. To 80′s mania το οποίο με μια λιτή ανακοίνωση ενημέρωσε τους ακροατές του ότι σταματάει να εκπέμπει.
Κάποιοι (λίγοι) στεναχωρήθηκαν και έγραψαν στο FB την αντίθεση τους.
Η απάντηση άμεση από τον σταθμό. Εξήγησε ότι ζήτησε οικονομική ενίσχυση και κανείς δεν έβαλε ούτε ένα ευρώ. Ότι δεν ήρθε κόσμος στα πάρτυ που διοργάνωσε και ότι γενικά οι υπεύθυνοι δεν μπορούσαν να «σηκώσουν» πλέον το οικονομικό κόστος, από τη στιγμή που κανείς δεν ενδιαφέρεται να συνδράμει.
Πριν από 1,5 χρόνο υπήρχε ένα μαγαζί στα εξάρχεια. Το Bar2. Ένα ωραίο υπόγειο στο οποίο ο Δημήτρης διοργάνωνε live χωρίς είσοδο. Πήγαινα συχνά. Γεμάτο με κόσμο πολλές βραδιές. Όταν τελείωνε η βραδιά μίλαγα με τη Γιάννα (σερβιτόρα) «Πώς πήγαμε σήμερα?», σχεδόν πάντα μου απαντούσε «Ρε Γιάννη έρχονται και δεν πίνουν τίποτα οι μισοί, ούτε μια μπύρα/κρασί των 3€. Λίγα βράδια βγαίνει κέρδος. Σπάνια βγαίνει κέρδος. Συνήθως ή μπαίνει μέσα ή είναι στα ίσια του».Το μαγαζί όπως ήταν φυσικό έκλεισε.
Πολλοί καλλιτέχνες κυκλοφορούν πλέον τους δίσκους τους στο διαδίκτυο. Πληρώνουν την παραγωγή (κόστος που δεν είναι σχεδόν ποτέ κάτω από 3-4.000 €). Τους δίνουν δωρεάν στα site τους και δίπλα έχουν ένα link για να κάνεις μια δωρεά. Μπαίνουν πολλά άτομα. Χιλιάδες σε κάποιες περιπτώσεις. Κατεβάζουν τον δίσκο και γράφουν διθυραμβικά σχόλια. Ρωτάς μετά τον καλλιτέχνη «Σου έβαλαν τίποτα?», σχεδόν πάντα η απάντηση ίδια «Βλέπεις ότι κάποιοι δεν είχαν και έβαλαν 1,2€ και είναι συγκινητικό. Γενικά όμως λίγα πράγματα, 30/100/200 € στην καλύτερη». Πας μετά σε εμφάνιση του σε festival με ελεύθερη είσοδο. ΠΑΝΙΚΟΣ. Κόσμος και κοσμάκης να χορεύει να τραγουδάει όλα τα τραγούδια κ.ο.κ Κάνει ο καλλιτέχνης «διάλειμμα» για 3 μήνες και επιστρέφει με ένα δικό του live με είσοδο 10€ με μπύρα. 60 άτομα και οι 15 με προσκλήσεις. Ούτε ο τραγουδιστής πληρώνεται και βάζει και λεφτά από την τσέπη του να πληρώσει μουσικούς, ηχολήπτες κ.α..
Όλα τα παραπάνω παραδείγματα οδηγούν σε 2 πιθανότητες, ένα συμπέρασμα και ένα ερώτημα.
Υπάρχει η πιθανότητα να παραμείνουν όλοι αυτοί ανεξάρτητοι, να κλείσουν ή να ακολουθήσουν την πεπατημένη.
Το ραδιόφωνο να κλείσει γιατί δεν αντέχει το κόστος ή να πουληθεί σε κάποιον που θέλει να ελέγξει τη δύναμη του (αν έχει) ή να καταφέρουν οι ακροατές του να το συντηρήσουν.
Ο μαγαζάτορας να βάλει εισιτήριο και να εκμεταλλεύεται τα σχήματα όπως κάνουν οι περισσότεροι (όχι όλοι) ή οι θαμώνες να αποφασίσουν ότι για να δουν το live θα πρέπει να πάρουν έστω ένα κρασάκι με 3€.
Ο καλλιτέχνης να πουλήσει τον δίσκο του σε μια δισκογραφική (και αυτός να φτάσει στα ράφια με ένα κόστος 10-13€) για να πάρει ένα μέρος των εξόδων του (ελάχιστοι θα πάρουν όλη την παραγωγή) ή να αποφασίσουν αυτοί που κατεβάζουν τον δίσκο να δώσουν 2-3€ ο καθένας ώστε να συνεχίσει να τον δίνει ελεύθερα στο κοινό.
Το συμπέρασμα είναι ότι η μουσική όσο απασχολεί ανθρώπους δεν μπορεί να είναι τσάμπα. Δεν ήταν ποτέ. Ακόμα και όλοι όσοι ασχολούνται με αυτήν να μην επιδιώκουν το κέρδος, αλλά το θεωρητικά αυτονόητο – να μην έχουν χασούρα- πάλι δεν μπορεί να είναι τσάμπα.
Το ερώτημα είναι αν τελικά είμαστε έτοιμοι για αλλαγές. Οι αλλαγές κοστίζουν. Πάντα κόστιζαν. Είσαι διατεθειμένος να πληρώνεις ελάχιστα ώστε να μην ελέγχουν τη μουσική λίγοι οι οποίοι έχουν την οικονομική δυνατότητα να το κάνουν ;
Είσαι διατεθειμένος να δώσεις τη δυνατότητα σε ανεξάρτητες προσπάθειες να επιβιώσουν και να παραμείνουν ανεξάρτητες;
Τώρα αντικατέστησε τη μουσική στο κείμενο με όποιο άλλο αγαθό σε απασχολεί, με οποιαδήποτε υπηρεσία ή εμπόρευμα και έχεις την απάντηση σε πολλά ερωτήματα του ΣΗΜΕΡΑ.
Γιατί αν περιμένεις απ” το κράτος…
Γιάννης Κουλουκάκος
Spread The Troll