Ένας νέος εξαιρετικός τραγουδοποιός φιλοξενείται στο στούντιο του trollradio.gr.
Την Πέμπτη 12/12/2013 και μόλις το ρολόι μας (στην Ελλάδα) δείξει 19:00, ο Σταμάτης Μορφονιός θα βγει στον αέρα του trollradio.gr ως καλεσμένος της Ελένης Λαμπράκη. Με απογευματινό καφέ ή τσάι θα μιλήσουν για την πρώτη του δισκογραφική δουλειά και γενικότερα τη μουσική όπως ο ίδιος τη βιώνει αυτή τη στιγμή, τους εξαιρετικούς μουσικούς με τους οποίου συνεργάστηκε και πολλά άλλα. Αν η κουβέντα και η διάθεση το απαιτεί, μπορεί να το γυρίσουν και στις μπύρες.
Οι νέοι αξιόλογοι καλλιτέχνες ήταν πάντα η αγάπη μας στο trollradio.gr και ο Σταμάτης είναι σίγουρα από αυτή τη φυλή.
Συντονιστείτε λοιπόν στο trollradio.gr την Πέμπτη 12/12/2013 στις 19:00 για να τον γνωρίσετε όσοι δεν έτυχε μέχρι σήμερα και να τον απολαύσουμε μαζί όσοι τον ξέρουμε ήδη.
Ο πρώτος δίσκος του Σταμάτη Μορφονιού κυκλοφόρησε από την Crossover Records σε συνεργασία με το περιοδικό Hot Doc με τον τίτλο “Χαίρε Ω Χαίρε Ελευθερία”.
Γεννημένος και μεγαλωμένος στο Περιστέρι, ο Σταμάτης Μορφονιός καταθέτει με βιωματικό τρόπο τις εμπειρίες του από την προσωπική του περιπλάνηση στους δρόμους της πόλης, καταθέτοντας την αλήθεια του με τρόπο άμεσο και αφοπλιστικό. Ο στίχος του άλλοτε καταγγελτικός και άλλοτε ευαίσθητος, αγγίζει βαθιά, όπως και η ιδιαίτερη, ζεστή αλλά και τραχιά του φωνή. Ο κοινωνικός του σχολιασμός είναι τόσο ευθύς και αληθινός, που σύμφωνα με τα λόγια του Κώστα Βαξεβάνη, γνωστού δημοσιογράφου και εκδότη του περιοδικού Hot Doc, αποτελεί ένα είδος νέου πολιτικού τραγουδιού, μοναδικού για τη σημερινή εποχή.
Την επιμέλεια της παραγωγής και της ενορχήστρωσης επιμελήθηκαν οι Αντώνης και Δημήτρης Παπαβομβολάκης, τόσο σαν παραγωγοί, όσο και σαν μουσικοί και ενορχηστρωτές, σε συνεργασία με μερικούς από τους κορυφαίους μουσικούς της ελληνικής δισκογραφίας, όπως ο Νίκος Τουλιάτος, ο Μανώλης Καραντίνης, ο Βαγγέλης Καρίπης, ο Γιώτης Κιουρτσόγλου και άλλοι.
Ο ίδιος ο Σταμάτης περιγράφει την μέχρι τώρα πορεία του με το παρακάτω κείμενο:
Γεννήθηκα στο Περιστέρι. Αυτό ήταν το σπίτι μου μέχρι τα 20 μου χρόνια. Οι δρόμοι του ήταν τα δωμάτια που έπαιξα και μεγάλωσα. Εκεί ακούστηκαν και οι πρώτες μου νότες. Πάντα παράξενος, πάντα ιδιότροπος, πάντα περίεργος. Στα 20 αποφάσισα ότι δεν τον θέλω αυτόν τον κόσμο. Αποφάσισα να τελειώνω μαζί του. 10 χρόνια αυτοκαταστροφής με μόνη αποσκευή μια κιθάρα στον ώμο, μόλις είχαν ξεκινήσει. Κατά τη διάρκειά τους συνάντησα τον θάνατο πολλές φορές αλλά πάντα τα χαλάγαμε στην συμφωνία. Μάλλον τον χαλούσε που ποτέ δεν σταμάτησα να τραγουδάω. Στα 30 μου πια πήρα μια απόφαση. Ένα κομμάτι αυτού του κόσμου μου ανήκει και δεν θα τον χαρίσω σε όλους αυτούς που πάλεψαν να με πείσουν πως οι αγώνες είναι μάταιοι. Ο μόνος αγώνας που είναι χαμένος είναι αυτός που δεν δώσαμε. Έχουμε μια ζωή να ζήσουμε και πρέπει να πάρουμε την ευθύνη. Επέστρεψα λοιπόν με όλη την εμπειρία που μου πρόσφερε απλόχερα ο δρόμος. Άρχισα να γράφω. Αυτό είναι το όπλο μου. Οι νότες και οι λέξεις. Και αυτή είναι η υπόσχεση μου : Αφού αυτός ο κόσμος δεν με σκότωσε όταν είχε την ευκαιρία κακά ξεμπερδέματα θα έχει μαζί μου.
Spread The Troll